In Groot Vlaardingen van 8 januari 2020 een portret van Neill Voorburg. Hun inleiding luidt: "Vlaardingen heeft 35 raadsleden. Gezamenlijk vormen zij de gemeenteraad, het hoogste bestuurorgaan van de gemeente. In deze rubriek stellen raadsleden zich voor aan inwoners van Vlaardingen. Deze week is dat Neill Voorburg (GroenLinks)."

 
Wie ben je?
Mijn naam is Neill Voorburg en ik ben alweer 37 jaar geleden geboren in het Holy Ziekenhuis. Ik ben trotse vader van een zoon van vijf en een dochter van vier maanden. Als geboren en getogen Vlaardinger heb ik veel mooie herinneringen aan onze stad. Als kind ging ik op ontdekkingstocht in de “bossen” langs de Vaart en in de Broekpolder. Ik heb leren zwemmen in het Kolpabad en jaren lang taekwondo beoefend bij het Shell Sportpark. Na een aantal jaren van modder happen op een rugbyveld ben ik tegenwoordig nog regelmatig in het krachthonk van de sportschool te vinden.

Mijn opa en oma hadden een boerderij in de prachtige hooglanden van Schotland. Het is vooral dáár dat ik ontzag, liefde en respect voor de natuur heb gekregen. Dit is nooit meer overgegaan. Het vernietigen van natuurgebied en het uitsterven van diersoorten zowel in Vlaardingen als ver daarbuiten geven mij nog steeds, zoals ze in de klas van mijn zoontje zeggen, kreukels in mijn hart. Het maakt mij echter ook strijdvaardig!

 
Sinds wanneer zit je in de gemeenteraad en hoelang ben je al politiek actief?
Ongeveer 7 jaar geleden ben ik actief geworden voor GroenLinks. De directe aanleiding was de aanleg van het Blankenburgtracé. Ik was betrokken bij verschillende acties tegen de komst van deze zesbaans snelweg. Het is eeuwig zonde dat het prachtige en unieke cultuur- en natuurlandschap langs de Zuidbuurt moet wijken voor nóg meer asfalt. Ik heb 4 jaar lang de vorige fractie ondersteund en ben nu bijna twee jaar raadslid.

 
Wat heeft je gedreven om raadslid te worden
Als jongetje van 12 zag ik de mannen en vrouwen die in kleine rubberbootjes de strijd aangaan met de grote schepen van walvisvaarders als helden. De brute jacht op walvissen is helaas slechts één van de vele voorbeelden waaruit blijkt dat, overal ter wereld, de natuur systematisch ondergeschikt is aan economisch gewin. Ook in Vlaardingen zie je dit nog steeds terug; groen wordt vaak gezien als een kostenpost in plaats van een waardevol onderdeel van onze stad. Het opkomen voor de zo kwetsbare natuur om ons heen was en is dé reden voor mij om raadslid te worden. Ik zet me blijvend in om Vlaardingen groener en (bio)diverser te maken. Verticaal groen, groene daken, natuurinclusief bouwen en beter bomenbeleid staan nog op mijn to-do-lijst. Van reddingsoperaties op de wereldzeeën is het nooit gekomen, maar de bomen, planten en dieren in Vlaardingen zijn wel een beetje mijn walvissen geworden.

 
Op welk resultaat dat je behaald hebt ben je het meest trots?
Ik ben er vooral trots op dat de GroenLinks fractie in de bestuurlijk onrustige periode die achter ons ligt, juist volop inhoudelijke politiek heeft gevoerd. Daarnaast ben ik natuurlijk erg gelukkig met de realisatie van het eerste minibos in Vlaardingen. Aan de Broekweg wordt op mijn initiatief een bos aangeplant door scholieren en omwonenden. Een bos, dus geen parkje, waarin biodiversiteit centraal staat.

 
Waarom deze foto?
De Broekpolder gaat mij erg aan het hart. Als Vlaardinger ben ik ontzettend trots op dit mooie en unieke stukje natuur, zo middenin de randstad. Maar ook dit gebied is niet vanzelfsprekend. GroenLinks heeft daarom een aantal maanden terug een motie ingediend om de Broekpolder groen te houden, woningbouw uit te sluiten en te beschermen tegen grootschalige kaalslag in het kader van bodemsanering. Gelukkig is de voltallige gemeenteraad hier achter gaan staan. Ik wil namelijk dat nog vele generaties Vlaardingers kunnen genieten van onze polder en vaart, net zoals ik dat mijn hele leven heb mogen doen.