Tijdens de nieuwjaarsreceptie van GroenLinks Vlaardingen maakt GroenLinks wethouder Jan Robberegt de balans op van onze deelname aan het college.
"We wilden een groen en duurzaam Vlaardingen met een ambitieus klimaat en energiebeleid. Maar ook een sociaal Vlaardingen met zorg voor kwetsbare groepen met aandacht voor vrijwilligers en een duurzame economie. En een Vlaardingen waar het goed wonen is met een cultureel aanbod dat de stad aantrekkelijk maakt. Ik vind dat we op al die terreinen voortgang geboekt hebben. (...) De balans opmakend is onze deelname de moeite waard geweest."

Beste partijgenoten en alle andere belangstellenden,

2014 wordt het jaar van nieuwe gemeenteraadsverkiezingen. En er ligt een nieuwe verkiezingsprogramma. De afgelopen vier jaar heeft GroenLinks in het College meegedaan. Dat was mede op basis van het verkiezingsprogramma 2010-2014 dat opgesteld was eind 2009. Het was een ambitieus programma, we haalden een geweldige uitslag en we besloten op het laatste moment mee te doen met het College ten Have/Versluijs. De crisis sloeg hard toe. In plaats van ambitieus investeren in de stad moest er 17 miljoen structureel bezuinigd worden. Inmiddels is dit opgelopen tot boven de 30. Dat zette de uitvoering van ons programma in een totaal ander perspectief!

Toch vond en vind ik het de moeite waard dat we mee doen en hebben gedaan. We wilden een groen en duurzaam Vlaardingen met een ambitieus klimaat en energiebeleid. Maar ook een sociaal Vlaardingen met zorg voor kwetsbare groepen met aandacht voor vrijwilligers en een duurzame economie. En een Vlaardingen waar het goed wonen is met een cultureel aanbod dat de stad aantrekkelijk maakt.
Ik vind dat we op al die terreinen voortgang geboekt hebben. Misschien niet zoveel als we zouden willen, maar we hebben ook geen 18 zetels in de raad. Bovendien zijn er externe factoren, zoals de bezuinigingen van het Rijk, waar ieder College van welke kleur dan ook mee geconfronteerd zou zijn.

We hebben een goed programma duurzaamheid waar corporaties, bedrijfsleven en bewoners bij betrokken zijn, het nieuwe stadskantoor wordt door onze inzet een uiterst duurzaam gebouw. We zijn door de inzet van vrijwilligers Fair Trade gemeente geworden en gebleven. Je kunt wel zeggen dat duurzaamheid en energiebesparing op de kaart staan. Dat is onze politiek. Maar we zijn er nog lang niet. Inzet blijft geboden.

De Broekpolder staat na een lastige periode weer volop op de agenda. En dat ook dankzij de grote inzet van de vrijwilligers van de federatie. De grazers zijn er gekomen. Ondergrondse containers dragen bij aan een schonere inzameling van afval. Gescheiden inzameling wordt gestimuleerd. Dat is ook onze politiek.

Sociaal beleid is ondanks de bezuinigingen boven tafel gebleven. Het hospice is er gekomen. Het actieplan wonen is ondanks de crisis in de bouw goed in uitvoering gebleven. Vlaardingen is daar in een uitzondering in de regio. Samen met bewoners wordt in o.a. leefbaarheidsplatforms gewerkt aan de leefbaarheid in de wijk en worden vele bewonersinitiatieven ondersteund.

En op cultureel gebied ligt er een nieuw cultureel beleid, breed gedragen door de culturele spelers in de stad. De Kroepoekfabriek is opengegaan, er komt een nieuw Museum, Kade 40 is geopend en de Stadsgehoorzaal is niet wegbezuinigd. Ook dat is onze politiek.

De balans opmakend is onze deelname de moeite waard geweest.

Wat mij betreft doen we de volgende periode weer mee in het College, maar dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van de verkiezingsuitslag en een coalitieakkoord waar ook voldoende van GroenLinks is in terug te herkennen.

De komende periode zal weer bijzonder worden. Door de komende decentralisaties van het Rijk op het gebied van zorg, jeugd en arbeidsparticipatie nemen de taken van de gemeente enorm toe en dus ook de onderwerpen waar de Raad iets over te zeggen heeft. Dat vraagt een enorme inspanning. Ook van de bevolking. Hoe wordt de participatiemaatschappij vorm gegeven? Kieperen we alles over de schutting en moeten mensen het zelf maar uitzoeken of blijft er een rol voor de overheid.? Wat mij betreft gaat het niet om verzorgingsstaat of participatiemaatschappij maar om verzorgingsstaat en participatiemaatschappij. Voor mensen die echt niet kunnen horen we er te zijn.

Ik werd getroffen door een artikel in de Groene Amsterdammer van Nico de Boer en Jos v.d. Lans (o.a. oud-senator voor GroenLinks).
Zij wijzen op het toenemende belang van de stad. “De stad als sociaal laboratorium”. Er ontstaan steeds meer nieuwe vormen van economie, nog kleinschalig maar met een grote potentie. Voorbeelden daarvan zijn lokale ruilhandel met eigen munten, dienstenruilnetwerken, bewonerscoöperaties, crowdfunding, stadslandbouw etc.
Zo’n ontluikende lokale economie zorgt voor nieuwe sociale netwerken en geeft nieuwe sociale verhoudingen veelal gekoppeld aan duurzaamheid, fair trade etc.
De opvattingen over bezit veranderen, er is een verschuiving naar gezamenlijk gebruik (het eigen auto bezit onder jongeren neemt af) en tweedehands gebruik. En de ‘omzet’ op Marktplaats.nl is op het terrein van huis en inrichting met 50% toegenomen!! En dat is niet alleen een gevolg van de crisis, het gaat ook over andere waarden.

Ik wil eindigen met een citaat uit het artikel in de Groene:

Het lokale wordt in toenemende mate het brandpunt van tal van bewegingen. (….) het is de plek waar de overlevers en de idealisten elkaar ontmoeten,;het is de arena waarin een nieuwe generatie jongeren met andere waardeoriëntaties werk maakt; het is het speelveld waar burgers in actie komen om een eigen antwoord te vinden op de grootschaligheid van de dienstverlening; het is de werkplaats van de jonge ZZP-ers; sociaal doe-het-zelvers en de burgerkrachtinitiatieven. Op dat lokale niveau gisten waarden en praktijken die de oude verzorgingsstaat niet kan brengen. Op het lokale niveau, decentraal en ver weg van Den Haag, kantelt ons denken, kantelen organisaties, en kantelt misschien wel –stukje bij beetje- onze economie.

De kunst is om daar een verhaal van te maken, een perspectief waarin op lokaal niveau inhoud kan worden gegeven. Daar zouden de gemeenteraadsverkiezingen over moeten gaan. Helaas wijst weinig daarop. Partijen maken zich op voor een volgende ronde in de vierjaarlijkse confrontatie tussen de filialen van onze nationale partijen en het in stadspartijtjes versplinterde ongenoegen over de overheid. Dat is jammer, soms lijken lokale politici zo ongeveer de laatsten die beseffen dat er in hun stad een wereld te winnen valt.”

Laten we dat in ons achterhoofd houden, we hebben een geweldige ploeg klaarstaan.
Op naar 19 maart: er valt in Vlaardingen een wereld te winnen!!