Verschillende sprekers gaven aan dat Lode geen makkelijke jeugd had. Maar ook dat hij een lieve onbaatzuchtige man was die zich onder meer heeft ingezet voor de VOP en ook voor GroenLinks Vlaardingen. De laatste twintig jaar stonden voor Lode in het teken van vroedvrouwen in  Ethiopië. Zorgen dat die een goede opleiding kregen. Dat was een ideaal waarvoor Lode leefde. Daarvoor gaf hij alles.

Lode was af en toe best een eigenwijze man. Eigenwijs voor het goede doel, want dat ging vòòr alles..
In 2005 richtte Lode BILMA (BILatteral Matters) op, de Stichting om ontwikkelingsprojecten in Ethiopië te ondersteunen. Natuurlijk kan je opmerken dat er veel goede doelen zijn waar je je voor zou kunnen inzetten. Maar als je bij wijze van spreken even je ogen dicht doet en  denkt aan een zwangere vrouw, die woont in een ver afgelegen gebied op het platteland van Ethiopië. Ze heeft barensweeën, maar er is geen vroedvrouw. Ze moet zich zelf maar zien te redden. Het gaat mis. Het kind komt dood ter wereld… Dat is de realiteit, zeker in ver afgelegen gebieden in Ethiopië als er geen goed opgeleide vroedvrouw is. Dankzij Lode zijn er heel veel vroedvrouwen in Ethiopië opgeleid.

In memoriam Lode Dortland - november 2023

Tebeje Misganaw, de contactpersoon van BILMA in Ethiopië mailde aan het bestuur van BILMA:
“We verloren onze meest aan zijn doel toegewijde man en we zullen hem nooit vergeten. Hij heeft veel bijgedragen door onderzoek te doen naar de situatie in afgelegen gebieden en via BILMA te zorgen voor een beurzensysteem voor leerling vroedvrouwen. Hij heeft het leven gered van heel veel moeders uit afgelegen gebieden, doordat er dankzij zijn inspanningen geschoolde vroedvrouwen kwamen in de nabijgelegen gezondheidscentra. We missen hem, we houden van hem”

“Hij zat nog vol plannen”, staat er op de kaart. Lode had altijd heel veel plannen. Hij wilde altijd nog een keer door Afrika reizen met een jeep die nog ergens in een garage in Ethiopië staat. Hij wilde ook ooit een huisje kopen in Frankrijk samen met Jan Robberegt. Hij was een idealist en misschien niet altijd een realist. Soms moeilijk voor zijn omgeving.

Een maand geleden belde Lode op. “Het aftellen is begonnen” zei hij met heldere bijna opgewekte stem. Want Lode klaagde nooit. Natuurlijk was het aftellen al veel eerder begonnen. Hij was een tijdje in Soenda, later in Marnix en nog weer later in Drie Maasstede. Toen hij zelfs geen trek meer had in een haring met een biertje was het duidelijk dat het aftellen bijna was afgelopen.

Lode was autonoom, onafhankelijk, soms lastig, maar hij was een persoon die je nooit vergeet. Zaterdagmorgen 4 november is hij rustig weggegleden en kon hij eindelijk uitrusten zoals hij dat wilde. Het aftellen was klaar.

                                                                                                                                             Kees Clement