De tentoonstelling zal dinsdag 22 september 2009 om 20.00 uur worden geopend door de Burgemeester van Vlaardingen de heer T.P.J. Bruinsma en is te zien tot en met 24 oktober 2009. De zaal is open vanaf 19.30 uur.

 
------------------------------------------------------------------

 
Mijn vaderland is geen bundel verhalen
Geen herinnering, geen veld met halve manen

Mijn vaderland is geen lied of vertelling
Geen licht dat valt op takken van de jasmijn

Mijn vaderland is de woede van een balling over zijn verdriet
Een kind dat verlangt naar een feestdag, een kus

Windvlagen beklemd tussen gevangenismuren
Een oude man die weent om zijn zonen, zijn grond

Dit land is de huid over mijn botten
En mijn hart
Zweeft over zijn velden als een bij

Mahmoud Darwish

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ruim een jaar geleden, op 14 mei 2008, was het precies 60 jaar geleden dat de staat Israël werd gesticht. Een gebeurtenis die ertoe leidde dat honderdduizenden Palestijnen moesten vertrekken uit het gebied waar zij woonden. Deze uittocht wordt in het Arabisch aangeduid met het begrip ‘nakba’, de catastrofe.

De  tentoonstelling toont op welke wijze dit de levens van individuele Palestijnen heeft beïnvloed. Persoonlijke verhalen, in de vorm van video-interviews, brengen de herinnering aan 1948 vanuit Palestijns perspectief in beeld. Historische foto’s tonen het leven in Palestina van vóór 1948, aangevuld met hedendaagse kunst en fotografie.

De tentoonstelling was voorbije jaar te zien in het Tropenmuseum  te Amsterdam.

De catastrofe
In de Arabische wereld staat het jaar 1948 bekend als het jaar van de nakba. Dit woord betekent letterlijk catastrofe en is de term die gebruikt wordt voor de exodus van de Palestijnen als gevolg van de stichting van de staat Israël. De nakba staat niet alleen voor deze historische gebeurtenis, maar ook voor de ballingschap en de gevoelens van ontheemd-zijn en vervreemding sindsdien. En voor het verlangen naar een verdwenen vaderland.

De tentoonstelling ‘Palestina 1948, herinneringen aan een verdwenen vaderland’ brengt de herinnering aan deze gebeurtenis vanuit Palestijns perspectief in beeld. De tentoonstelling bestaat uit vier delen, verbonden door het centrale thema ‘herinnering en verlies’: de herinnering aan een historische gebeurtenis, een cultuur en een thuisland dat verloren is gegaan. Chronologisch startpunt vormen de historische foto’s van Khalil Raad (1854-1957). Ze geven een beeld van het dagelijks leven in Palestina in de jaren twintig van de vorige eeuw.

Gefilmde herinnering
De kern van de tentoonstelling wordt gevormd door persoonlijke verhalen van Palestijnse vluchtelingen van 1948. In recente video-interviews vertellen zij hun persoonlijke, vaak indringende, relaas. Over hoe zij de oorlog hebben beleefd, over hun vlucht en over de ervaring van het verdreven-zijn.

Dit materiaal is afkomstig van het Nakba Archief, een collectief van internationale onderzoekers met als thuisbasis Beiroet. In de afgelopen jaren hebben zij interviews met eerste generatie Palestijnse vluchtelingen vastgelegd op video gezet, tezamen goed voor ca.1.000 uur videomateriaal. Hiermee proberen zij de, tot nu toe slecht gedocumenteerde, herinnering aan de nakba en het dagelijkse leven in Palestina van voor 1948 levend te houden.