Het oplossen van een probleem is vaak niet makkelijk en kost altijd wel iets. Soms verloopt dit proces negatief, wordt het méér dan iets en schept het zelfs weer nieuwe problemen. In zijn column geeft wethouder Ben van der Velde zijn kant van het verhaal over de bouwplannen bij de Korhoenlaan.


Het kan haast niemand ontgaan zijn dat er in Vlaardingen een discussie woedt over een oplossing voor het stallen van fietsen bij de nieuw te bouwen school en sporthal aan de Kornhoenlaan in de Holy. Een nieuwbouwproject dat door allerlei oorzaken al flink in de vertraging zit.

Dat is heel vervelend want de 20 lokalen voor het voortgezet onderwijs zijn hard nodig, en ook de verplaatsing van de Korfbalvereniging Vlaardingen duurt al véél te lang. Haast is dus geboden en het is heel frustrerend dat dit project maar niet opschiet.
Dat er ook woningen op die locatie gepland zijn maakt het geheel nóg complexer!
Op zich zijn nieuwe woningen prima, die hebben we hard nodig, maar het gehele complex wordt er wel heel erg complex door!

We leken er bijna te zijn: de bouw was aanbesteed; de school was gelukkig, de korfbalvereniging na een jarenlange discussie opgelucht en de ontwikkelaar en voor een deel eigenaar van de grond kon dan nu z’n woningen realiseren. Ook de omwonenden waren tevreden dat hun inspraak serieus genomen werd en dat het bouwplan binnen bepaalde randvoorwaarden gerealiseerd ging worden.

Toen kwamen er toch weer nieuwe berekeningen.
Hieruit bleek dat de afstand van de geplande woningbouw aan de Korhoenlaan onjuist was en de te verwachte geluidsbelasting op de gevels te hoog zou zijn. De oplossing was om de woningen vier meter op te schuiven.
Voor de fietsenstalling van de school, die achter de woningen gepland was, betekende dit dat daar dan geen ruimte meer voor was.
Geen mogelijkheid om fietsen te stallen is voor een school en voor een sporthal niet alleen heel raar maar zelfs ondenkbaar.

Opnieuw gingen de tekenaars en rekenaars weer aan de slag.
Zij kwamen tot de conclusie dat de fietsen onder de school gestald moesten worden door het gebouw op te lichten en onder het gebouw een half verdiepte stalling aan te brengen - zoals dit ook is gedaan bij de Ambacht-/Jan Ligthart school aan de Van Hogendorplaan.
Een leuk plan dat zeker het ruimteprobleem oplost, maar wel een extra kostenpost van 830.000 euro betekent.... Voorwaar geen kattenpis!

Vanaf het begin heeft het college de gemeenteraad in dit proces 'meegenomen' en steeds van de nodige informatie voorzien – iedereen in de raad wist steeds wat er gaande was.

Enigszins verbaasd was ik daarom toen de kredietaanvraag van de 830.000 euro voor het opliften van de school insloeg als een bom.
Door een voorzet in de pers van D66, een partij die niet vertegenwoordigd is in de raad, sloegen een aantal partijen aan en was de toon gezet. "Een fietsenstalling van 1 miljoen is het geworden."
De commissie voelde zich overvallen, de gestelde vragen werden naar het beleven van een deel van de commissie onvoldoende beantwoord en daarom was "het voorstel niet rijp om in de raad te behandelen".
Dat is een goed recht van de commissie en uiteindelijk de verantwoordelijkheid van de gemeenteraad.

Na het debat in de commissie heb ik het besluit van de commissie betreurd en hardop geconstateerd dat uitstel consequenties had voor de voortgang van de plannen. Er zijn toezeggingen gedaan aan de school en aan de korfbalvereniging. Verder uitstel zou ook gevolgen kunnen hebben op de prijs.
Met name die laatste opmerking heeft de SP aangegrepen om mij van chantage te beschuldigen. Door het niet doorsturen van de kredietaanvraag naar de raad zou ik als onvermijdelijk gevolg hebben genoemd dat de bouw duurder zou uitvallen. Verdere kostenstijging zou dus de schuld zijn van de commissie.

Natuurlijk heb ik geprobeerd die veronderstelling weg te nemen. Als ik de indruk heb gewekt de commissie iets in de schoenen te schuiven wat onterecht is betreur ik dat, maar om tijdens de raadsvergadering, waar door een meerderheid van die raad toch besloten is om het voorstel wel te behandelen, mijn excuses aan de voltallige oppositie aan te bieden ging mij te ver.
En dat was voor die voltallige oppositie weer een reden om demonstratief weg te lopen en dus niet mee te stemmen. Een wat wonderbaarlijke invulling van de democratie.

Kortom: het bouwplan kan door, maar de verhoudingen zijn er niet beter op geworden. Dat betreur ik zeer en ik ben dan ook altijd bereid om nog eens met de verschillende partijen hierover van gedachten te wisselen. Maar om onder aanvoering van Leo ten Haven van Leefbaar Vlaardingen, een partij die zich buiten de discussie had gehouden, en dus kennelijk andere motieven heeft, door het stof te gaan lijkt mij niet de oplossing.

Ben van der Velde.