In zijn column bij Omroep Vlaardingen filosofeert Jack Tsang door op het thema: "De ander dat ben jij".

Zaterdag was ik bij de opening van de landelijke Vredesweek in het Albeda College. Het thema "De ander dat ben jij" raakt me.

Het is niet zo moeilijk om in de daar aanwezige vredesduiven mijn eigen vredesduif te herkennen. Minder makkelijk wordt het als ik praat met iemand die bijvoorbeeld racistische uitspraken doet.
De ander dat ben jij. Jawel! Hoe dan wel? Dan ben ik éigenlijk dus óók een beetje een racist..... En wat kan ik daar dan mee?.....

Ik was er de hele week al mee bezig.

In 1988 overleed Dokter Moerman. Zijn boerderij dreigt verkocht te worden, zijn spulletjes opgeslagen. Niet dat ik het op dit moment dáár over wil hebben. Wel over de racistische theorieën van deze man, geneesheer in Vlaardingen.
"De ander dat ben jij." Ik dus, en jij, luisteraar.
Wat herken ik van die ander in mezelf en kan ik dat een plaats geven? De geschiedenis van de Jodenvervolging - ook in Vlaardingen. Hoe gaan we als fractie van GroenLinks Vlaardingen concreet met al deze dingen om?

De neiging om in dit soort situaties de ander uit te sluiten is nogal groot. En als ik de ander uitsluit dan kom ik niet meer in contact met die ander. Met alle gevolgen van dien. Ik vraag dan niet meer hoe de ander iets bedoeld heeft. Hoe hij tot iets gekomen is. Hoe hij met een andere bril naar dezelfde werkelijkheid kan kijken.

Israël, Palestina Libanon..... Het was Ghandi die zei: "Oog om oog, tand om tand, totdat niemand meer kan zien".

Gelukkig was de Israëlische aartsbisschop van de Grieks-Katholieke kerk aldaar, Elias Chacour óók bij de landelijke opening van de vredesweek in het Albeda College.
Wát een kei van een man! Niémand uitsluitend en tóch kritisch op de Israëlische regering van dit moment.
En kijk naar zijn achtergrond: Hij is Palestijn van geboorte, Israëliër van nationaliteit èn christen. Op zijn achtste werd zijn land bezet, het gezin weggevoerd, zijn vader omgekomen, dorpen verbrand.

Elias Chacour, Ambassadeur van geweldloosheid!

Zijn cruciale vraag is hoe drie families, die één God delen, als bloedbroeders een gemeenschappelijke taal kunnen vinden om de problemen van deze tijd het hoofd te kunnen bieden.
Gelukkig sloot hij de ongelovigen ook niet uit.
Hij lette er nauwlettend op dat de vertaler ook de boodschap goed vertaalde dat wat hem betreft óók de ongelovigen welkom zijn in de hemel. Hij liet het hem zelfs twee maal zeggen.

Even moest ik weer denken aan het idee van GroenLinks Vlaardingen om de driestedenband te creëren tussen Nablus, Bethlehem en Vlaardingen. Gelukkig was onze burgemeester, Tjerk Bruinsma ook aanwezig – wat het makkelijk maakt om er nog eens op terug komen met een verwijzing naar de denkwijze van Elias Chacour.

Terug naar onze overleden huisarts Moerman.
Laten we de man vooral als historisch fenomeen benaderen. Míj helpt dat in mijn oordeelsvorming, als persoon èn als gemeenteraadslid voor Groenlinks.

Moerman, een man die als huisarts kennelijk voor heel veel Vlaardingers een positieve rol vervuld heeft in hun leven. Overigens was ook die rol omstreden. De vereniging tegen de kwakzalverij noemt hem onbetwist de grootste kwakzalver der twintigste eeuw. Wetenschappelijk onderzoek heeft nooit het succes van zijn therapie bevestigd, integendeel.
Ik ben afgelopen week wel gegroeid naar de gedachte dat we dit soort zaken in Vlaardingen ook gewoon kunnen laten zien – en dus niet moeten wegstoppen. Ook niet Moermans volstrekt onzinnige en verwerpelijke rassentheorie.
Wat wèl moet is dat we over voldoende informatie beschikken. Een themanummer van de Historische Vereniging zou daarbij zeker kunnen helpen.

Toen ik van de zomer een paar dagen in Berlijn verbleef heb ik zelf ervaren hoe informatie over de Holocaust opnieuw een stevige emotie op kan roepen. Zowel het monument voor alle vermoorde Joden in Europa, als het bezoek aan het Joodse museum in Berlijn, hakten er opnieuw weer in. Het onbeschrijfelijke leed, het onvoorstelbare dat is gebeurd. Wij allen zijn er nog steeds niet klaar mee. Kennelijk heeft Günter Grass er vijftig jaar over gedaan.

En hoe gaan we om met onze eigen oordelen en wáár herkennen we in de ander dat 'datgene wat hij vertegenwoordigt' ook deel is van onszelf? "De ander dat ben jij!" Gewoon in Vlaardingen.

Ik ga er maar weer eens over nadenken… en dat was geloof ik ook de bedoeling van de organisatoren van de Vredesweek.

Jack Tsang - 17 september 2006