Verslag van een inspirerende gebieds bijeenkomst


SCHIPLUIDEN – De bijeenkomst van de ‘Hof van Delfland Raad’ vrijdagmiddag in het gemeentehuis van Schipluiden was om meerdere redenen de moeite van de fietstocht over het jaagpad langs de vaart waard. Zo lang het nog mag duren laat het magnifieke vlakke landschap langs vlieten, vaart en weilanden geen verlet om mij als eenvoudig Vlaardings stadsmens te imponeren met de rust en stilte waarmee ik de krankzinnige hectiek en het geraas van de moderne dag nog enigszins kan compenseren.

In een poging om Midden Delfland na afloop van de reconstructiewet te behoeden voor een totale wildgroei aan lokale expansiedrift is de ‘Het Hof van Delfland Raad’ opgetakeld als een meer burgerlijke vorm van beheerstructuur.

De 16 overheden die tesamen het Hof van Delfland bestieren mogen nu bewijzen dat een vrijblijvend orgaan wel kan, wat een dwingende Haagse aanwijzing slechts ter nauwernood lukte: Het groene hart groen en levend houden.

INSPIRATIETEAM - De inrichting van een I-team is een van de instrumenten waarmee het Hof van Delfland zich zo zwaar op wil tuigen dat de verschillende bestuurslagen er ook met gesloten ogen niet omheen kunnen kijken. Met de aanstelling van de Rotterdamse Schipluidenaar Bert van Meggelen als aanvoerder van het I-team werd een zwaargewicht gevonden die het groene gebiedsbelang met kracht kan bepleiten. “We zullen gevraagd en ongevraagd advies en zo nodig ons commentaar en kritiek geven.” De noodzaak van een sterke woordvoerder werd vrijdag ter plekke van de installatie al direct duidelijk toen burgemeester Arnoud Rodenburg van Midden Delfland zijn manier van kijken als duit in het zakje deed. “Ik verwacht van dit orgaan niet bedolven te worden onder kritiek. Het economische belang van dit gebied heeft mijn grote prioriteit.”

Het Inspiratie-team van Bert van Meggelen heeft een jaar de tijd gekregen om zich een langer bestaansrecht te verwerven op basis van haar inspirerende resultaten.

Of de Hof van Holland Raad zichzelf langjarig staande zal weten te houden lijkt overigens ook een vraag met hele grote letters geschreven. De Schipluidense insiders spraken over een ‘maaswal’ die ik als Vlaardinger niet ken, maar de nieuwe ‘serie bungalows’ die ik een jaar na mijn laatste bezoek aan de rand van Schipluiden als uit het niets omhoog geschoten zag, deden mij meer dan het allerergste bevroeden. De lokale bestuurders lijken geen flauw idee hoe ze met de moeilijke materie van het invlechten van het landschap in hun bewoonde gebied om moeten gaan en verschuilen zich dus vol bravoure achter het voor de hand liggende en daarom supergoedkope argument van de economische rendabiliteit boven het verband van cultuur en ruimtelijke ontwikkeling.  En wanneer elke deelnemende bestuurslaag toegeeft aan de eigen overweging om iets van de groene ruimte in eigen beheer af te knabbelen hoeft er nergens een poort naar de verdwenen groene ruimte gecreëerd te worden.

Op de kaart van het Hof van Delfland staat bij Vlaardingen alleen de Broekpolder als Poort voor het gebied getekend. Toch lijkt ook de Vaart als ‘varende’ poort naar het natte achterland een goed idee om Vlaardingen als schakel en draaischijf tussen de verschillende vaargebieden aan te melden bij het i-team dat drie projecten actief gaat ondersteunen.

Het valt tegenwoordig overigens niet mee om in het ‘bos van deelnemers’ de bomen te herkennen die er in het weiland toe doen. Iedereen draagt een pak met een stropdas, statenleden zo goed als ambtenaren en vertegenwoordigers van groene organisaties.

Op deze middag was alleen Ben van der Velde informeel direct herkenbaar als vertegenwoordiger van zijn MiddenDelfland vereniging.

Opvallende vraag tijdens de lobby was trouwens de spagaat waarin Natuurmonumenten zich bevindt. Kunnen ze tegen de Blankenburg zijn en toch meepraten over de inpassing. Quinten de Wijn hoopte dat Bert er met zijn I-team tussen kon gaan zitten. Wellicht een heel goed idee.

Peter de Jong