Toch ziet GroenLinks ook hoop. Dat de ‘0’-voorstellen – om niemand op te vangen – niet werden aangenomen, laat zien dat lang niet iedereen in Vlaardingen negatief staat tegenover de opvang van mensen. De steun voor het collegevoorstel is een signaal dat er ruimte blijft voor dialoog en verbinding.
GroenLinks roept het college op om haar verantwoordelijkheid te nemen en minimaal 100 mensen op te vangen. Wanneer we voorbij de cijfers kijken en elkaar echt leren kennen, kan deze dialoog hopelijk leiden tot meer saamhorigheid in plaats van blijvende verdeeldheid.
Hieronder de uitgesproken bijdrage van GroenLinks fractievoorzitter Neill Voorburg.
___________________________________________________
Voorzitter,
De laatste keer dat we hier samenkwamen om te spreken over de opvang van mensen, heb ik het persoonlijke verhaal gedeeld van Bakr Adam. Zijn verhaal is er één van kracht en vastberadenheid in het licht van grote uitdagingen. Vandaag wil ik verder bouwen op wat hij ons heeft verteld: dat vluchtelingen mensen zijn zoals u en ik, met dromen, ambities en de wens om deel uit te maken van onze samenleving.
In plaats van te spreken over ‘opvangplaatsen’ of cijfers, laten we ons een moment voorstellen wat het betekent om alles achter te laten. Stel je voor dat je huis, je familie en je vrienden opeens onbereikbaar zijn. Dat je gedwongen bent alles los te laten en een onzekere toekomst tegemoet te gaan. Dat, voorzitter, is de realiteit voor mensen zoals Bakr.
Elke vluchteling die hier aankomt, heeft een verhaal. Sommigen ontvluchten oorlog, anderen vervolging of armoede. Wat ze allemaal gemeen hebben, is dat ze hier naartoe komen met de hoop op een nieuw begin, een veilige plek waar ze zich kunnen ontwikkelen. Bakr zette zijn eerste stappen in een vreemd land met een andere taal en cultuur. Vandaag is hij niet alleen een waardevol lid van onze gemeenschap, maar ontlast hij onze lokale voorzieningen juist dankzij zijn werk in de zorg.
Wat mij vooral raakt, is hoe deze mensen in nood vaak nog steeds worden gezien als een probleem. In plaats van ze te verwelkomen als nieuwe buren, collega’s en vrienden, worden ze te vaak neergezet als cijfers of een last voor onze samenleving. Hoe vaak hebben we echt de tijd genomen om naar hun verhalen te luisteren? Hoe vaak hebben we ons afgevraagd wat zij doormaken?
De opvang van vluchtelingen gaat niet alleen over het voldoen aan wettelijke verplichtingen of het bieden van aantallen. Laten we even stilstaan bij die cijfers. Landelijk wordt ongeveer 6% van de vrijgekomen sociale huurwoningen toegewezen aan statushouders. De overige 94% van de woningen gaat naar andere groepen, zoals lokale woningzoekenden. Dat mensen geen woning kunnen vinden, komt door politieke keuzes uit het verleden en niet door mensen op zoek naar asiel. Daarnaast hebben mensen die wonen in een opvanglocatie natuurlijk geen invloed op de Vlaardingse woningvoorraad. En neem ook de druk in Vlaardingen op de huisartsenzorg: wanneer we 351 mensen opvangen en zij allemaal gebruik zouden maken van Vlaardingse huisartsen, dan is er een toename van 0,17 fte op een totaal van 31,2 fte, wat neerkomt op een 0,54%, en voorzitter, het COA neemt verreweg het grootste deel van de zorg op zich waardoor deze druk nog lager uitvalt en eigenlijk te verwaarlozen is.
Deze cijfers tonen aan dat de bijdrage van asielzoekers aan de druk op onze voorzieningen vaak sterk wordt overschat. De opvang van vluchtelingen gaat over mensen, kinderen die een toekomst verdienen, en volwassenen die als ze de kans krijgen, willen bijdragen aan onze samenleving. Dit vraagt niet alleen om praktische oplossingen zoals opvang en zorg, maar vooral om empathie en begrip.
En laten we ook niet vergeten, voorzitter, dat veel van deze mensen juist een aanvulling kunnen zijn voor Vlaardingen. Door mensen zoals Bakr de kans te geven om bij te dragen aan de zorg en andere sectoren, versterken we onze stad. Dit zijn geen mensen die onze voorzieningen belasten, maar mensen die actief meedoen en deze juist versterken. De woningcrisis en de druk op de zorg zijn resultaten van politieke keuzes, niet van de komst van vluchtelingen.
Voorzitter, ik wil iedereen hier in de zaal uitdagen om niet alleen naar de cijfers te kijken, maar om de mensen achter die cijfers te zien. Elke plek die wij bieden aan een vluchteling is niet alleen een dak boven het hoofd, maar een kans op herstel, op opbouw, op een nieuw leven.
Moties, Amendementen en Voorstel:
Voorzitter, dan nu de ingediende amendementen en moties.
Veel Vlaardingers zijn het zat om te wonen in een stad die verbitterd en verdeeld raakt. Volgens mij zoeken we juist verbinding met elkaar en zijn we er niet bij gebaat wanneer groepen tegenover elkaar komen te staan. Dat is precies het uitgangspunt van het amendement van GroenLinks, de SP, PvdA, D66 en DENK. Het is een genuanceerd voorstel waarbij gefaseerd toegewerkt wordt naar de opvang van 351 mensen, nadrukkelijk in samenwerking met het COA en de sterke maatschappelijke en vrijwilligersorganisaties die Vlaardingen rijk is.
Het amendement van Leefbaar Vlaardingen en de moties van ONS staan hier haaks op. Ze bieden geen handreiking tot samenwerking en verbinding, maar spelen in op verdeeldheid en geven geen enkel alternatief hoe de opvang dan wel moet.
GroenLinks erkent de uitdagingen op het gebied van wonen, overlast en druk op sociale voorzieningen, maar wij doen niet mee aan het narratief waarin mensen in nood als zondebokken worden weggezet. Het opkloppen van de impact van mensen die asiel zoeken, heeft niemand iets gebracht - noch de mensen die opvang nodig hebben, noch de inwoners van Ter Apel, noch de Vlaardingers. Wat we nodig hebben zijn echte, doordachte maatregelen, en ik zie dat hier in Vlaardingen hard aan wordt gewerkt, onder andere door deze hele raad.
Voorzitter, als laatste het collegevoorstel.
Volgens GroenLinks mogen mensen in nood niet het slachtoffer worden van een vermeend politiek spel. We hebben er geen enkel vertrouwen in dat het kabinet, met een zwalkende minister, iets zal doen om de opvang van deze mensen te organiseren. Het risico is te groot dat, als ook dit collegevoorstel niet wordt aangenomen, er helemaal niemand wordt opgevangen. We moeten hier onze verantwoordelijkheid nemen en zullen daarom voor het voorstel stemmen.
Afsluiting:
Voorzitter, zoals Bakr zelf zei: “We doen ons best, we doen mee in de samenleving, met respect en plezier.” Het zijn mensen zoals Bakr die laten zien dat mensen op zoek naar asiel niet alleen steun vragen, maar juist ook iets bijdragen aan onze gemeenschap. Laten we de mensen achter de cijfers blijven zien. Laten we ervoor te zorgen dat Vlaardingen een stad blijft waarin iedereen zich welkom voelt en waarin we samen werken aan een inclusieve toekomst, waarin niemand wordt buitengesloten.
